#လိုက်ပို့ပြစေဆရာမလေးရယ်

#လိုက်ပို့ပြစေဆရာမလေးရယ်

******************

စ/ဆုံး

*************-

တောတန်း တောင်တန်းတွေနဲ့ ဖုံးလွှမ်းပြီး မြို့နှင့် အလှမ်းဝေးကွာသော ကျွန်တော်တို့ရွာကလေး တရွာနှင့်တရွာကလည်း မနက်စောစောထွက်မှ နေ့လည်ထမင်းစားချိန်မှ ရောက်တဲ့ရွာမျိုး ဒီကြားထဲ လမ်းပန်းဆက်သွယ်ရေးကလည်း တခါတလေ ပုဆိုးတောင်မပြီးသွားရသည် မိုးတွင်းဆို ရွံ့ဗွက် ဆောင်းတွင်းဆို မြက်ပင်ရိုင်းတွေမှာကပ်နေတဲ့ ဆီးနှင်းတွေက တော်တော်နဲ့မခြောက် နွေဆိုရင် ရိုးပြတ်တွေက တထောင်ထောင် .ဘာပဲပြောပြော ကိုယ့်ရွာကိုယ့်ဒေသမို့ ပျော်မွေ့မိတာတော့အမှန် ဒီနေ့လည်း ရွာကျောင်းမှာ ဆရာ/မ မလောက်၍ မြို့က ဆရာမတစ်ယောက်လာမည်ဟု စာရောက်လာသောကြောင့် ဖိုးမောင် လှည်းဖြင့် လာစောင့်နေခြင်းလည်းဖြစ်သည်။

မနက်စောစောထွက်လာရတာမို့ အဖော်အနေနဲ့က ကိုထွေးနဲ့ ငသော်ကော အဖော်ခေါ်လာရတာ ဒီနေရာတွေက စရိုက်ကြမ်းတယ် ပြောမှားဆိုမှားရှိတာနဲ့ တခုခုဖြစ်တဲ့နေရာ တခြားနေရာကိုတော့ မကြောက် ရွှေကျွန်းတောဆိုတဲ့ပိုင်နက်ကိုတော့ လူတိုင်းကြောက်ကြသည်။

``ဟေ့ကောင် ဖိုးမောင် ရှေ့က ဒီနယ်မှာ နာမည်ကြီးနေတဲ့ ရွှေကျွန်းတောဆိုတာလေ´´

ငသော်ပြောလိုက်မှ ကိုထွေးနည်းနည်းကျောစိမ့်သွားသည်။ သူငယ်ချင်း သုံးယောက်ထဲမှာ ကိုထွေးကအကြောက်ဆုံး ငသော်က အစအနောက်တော်တော်သန်တာ မိမိကလည်း ငသော်နှင့်သိပ်မထူး နည်းနည်းက္ကုနြေ္ဒရတာလေးပဲကွာသည်။

မိမိတို့ သုံးယောက်ကလည်း မတွေ့လိုက်နဲ့ တွေ့လိုက်တာနဲ့ သူတော်တယ် ငါတော်တယ် တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်အပြိုင်ငြင်းနေကြတာ ဒါကို ဖိုးမောင်အဖေက ဘယ်လိုနိူင်းသွားလဲဆိုရင်

``မင်းတို့ သုံးယောက်က ဘာနဲ့တူတုန်းဆိုရင် ကြက်တူရွေး သုံးကောင်နဲ့တူတယ်´´

ဦးဘမောင်ပြောစကားကြောင့် 

``ဦးလေးကလည်း လူစင်စစ်ကနေ ဦးနဲ့တွေ့မှ တိရစ္ဆာန်တွေဖြစ်ကုန်ပြီ´´

ဒါက ငသော်ပြောတဲ့အသံ. ငြိမ်နေတဲ့ ကိုထွေးကတော့

``ဦးလေး ဆက်ပြောလေ ကျွန်တော်တို့က ဘာလို့ကြက်တူရွှေးနဲ့တူတာလဲ´´

``ဟိုတုန်းက ဆိုင်တစ်ဆိုင်မှာ ကြက်တူရွေးရောင်းတဲ့ဆိုင် ရှိတယ် တနေ့ လူတစ်ယောက်က ကြက်တူရွေးတစ်ကောင်လိုချင်တာနဲ့ သွားဝယ်တာ ဟိုရောက်တော့ ကြက်တူရွေးတစ်ကောင်ရဲ့အောက်မှာ စျေးနူန်းလေးတွေရေးထားတယ် ပထမတစ်ကောင်ကိုကြည့်လိုက်တော့ ဘာသာစကားတစ်ခုပြောတတ်တယ် စျေးကတစ်သိန်းတဲ့´´ဦးဘမောင်နည်းနည်းမောသွားဟန်ရှိတာနဲ့ ရေနွေးတစ်ခွက်မော့သောက်ပစ်လိုက်သည်။ ပြီးမှ ဆက်၍

 ``နောက်တစ်ကောင်ရဲ့အောက်မှာလည်း ဒီကြက်တူရွေးက နှစ်ဘာသာတတ်တယ် စျေးက နှစ်သိန်းလို့ရေးထားတယ်နောက်တစ်ကောင်ကိုကြည့်လိုက်တော့ တစ်ဘာသာမှမတတ်ဘူး ဒါပေမယ့် စျေးက ၅ သိန်းလို့ရေးထားတယ်´´ 

ဖိုးမောင်တို့သုံးယောက်စလုံး ဦးဘမောင်ပြောသောစကားကို နားထောင်နေရင်း

``ဟာ ဦးလေးကလည်း ဘာစကားမှမတတ်တဲ့ကောင်ကို စျေးတင်ထားတာ ဆိုင်ရှင်လူပါးဝတာပေါ့´´

``ပထမ ငါလည်း မင်းတို့လိုတွေးမိတာပဲ ဆိုင်ရှင်ကိုသွားမေးမှ ရှင်းတော့တယ်ကွ´´

``ဆိုင်ရှင်က ဘာပြောလိုက်လဲဦးလေး´´

``ကျွန်တော်စျေးတင်ချင်လို့ တင်တာမဟုတ်ပါဘူး ဟိုစကားပြောကျွမ်းကျင်တဲ့ကောင်တွေက ဒီကြက်တူရွေးနဲ့ စကားပြောတိုင်း ဆရာကြီးလို့ ဝိုင်းခေါ်ကြတာ ဒါနဲ့ ဘာစကားမှမတတ်ပေမယ့် ဆရာကြီးလို့ဝိုင်းခေါ်လို့ စျေးပိုတင်ထားတာပါ´´

``ခုလည်း မင်းတို့သုံးယောက်က ဘာမှသာမဟုတ်တာ ကိုယ့်ကိုကိုယ် ဆရာကြီးအခေါ်ခံချင်နေတဲ့ကောင်တွေ´´

ဖိုးမောင်တို့ သုံးယောက် အဲဒီတုန်းကဆိုရင် ဦးဘမောင်စကားကြောင့် ခွက်ထိုးခွက်လှန်ရယ်မောခဲ့ကြဖူးတယ် ဟုတ်လည်းဟုတ်တာပဲ ခု ရွာအတွက် ဆရာမကိုသွားကြိုတာ သူ့အတွက် ငါ့အတွက်နဲ့ ငြင်းခုံနေကြတာ 

``ဖိုးမောင် လှည်းကိုသေချာမောင်း ဟိုရှေ့မှာ ရထားလမ်းကူးရှိတယ် ´´

``အေးပါကွာ ဒီနေရာက လှည်းမောင်းနေကျပါ စိတ်ပူမနေနဲ့´´

ကိုထွေးကတော့ တစ်ခုခုကို တွေးတောနေတဲ့ပုံ ဘာကိုတွေးနေလဲဆိုတာကိုတာမသိတာ 

``ကိုထွေး ဝါးးးးးးးဟားးးးးး´´

ဘာမညောညာမပြော ငသော်မှ ကိုထွေး၏ခါးကိုလှမ်းတို့လိုက်ရာ လန့်ဖြန့်သွားသော ကိုထွေးအဖြစ်ကိုကြည့်ပြီး အားလုံးရယ်မောမိလိုက်လို့ မကြာ

``ဂျုန်းးးးးးးဂျုန်းးးးး´´

``ဖိုးမောင် ရထားလာနေပြီ´´

ငသော်လှမ်းအော်လိုက်ပေမယ့် အားလုံးနောက်ကျကုန်သည်။ 

``ဝုန်းးးးးးးအုန်းးးးးးးးအားးးးးအားးးးး´´

********************

``ဟူးးးးတော်ပါသေးရဲ့ သီသီလေးလွတ်သွားလို့ ´´

``ဖိုးမောင် မင်းလုပ်လိုက်ရင် အဲဒီအတိုင်းချည်းပဲ ´´

``မင်းတို့က တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် စနေနောက်နေတော့ ရထားလာတာကို သတိမထားမိတော့ဘူးလေ´´

``စကားနောက်မှပြောဟ ဆရာမစောင့်နေရအုံးမယ်´´

တစ်လမ်းလုံးငြိမ်နေသော ကိုထွေး ဆရာမအကြိုနောက်ကျမှာကိုတော့ တွေးပူတတ်သား

``အေးပါ ကိုထွေးရာ ငါလည်းမောင်းနေတာပဲ ခု ရွှေကျွန်းတောကို ကျော်လာပါပြီကွ ရှေ့ဆိုရောက်ပြီ´´

ဆရာမကိုကြိုဖို့ ရွာကကာလသားတွေက သူသွားချင်တယ် ငါသွားချင်တယ်ဖြစ်နေတာ ဖိုးမောင်တို့ သုံးယောက်ကို ရွေးလွတ်လိုက်တာ တခြားကောင်တွေက မကျေနပ်လောက် 

``ဟိုမှာ ဆရာမလေးထင်တယ်´´

ခြေသွက်လက်သွက် ဖြစ်သော ဖိုးမောင်မှ

``စမ်းကလေးကို တာဝန်ကျတာ ဆရာမလားမသိဘူး ကျွန်တော်တို့ လာကြိုတာပါ´´

``ဟုတ်ပါတယ် ကျမလည်း လာကြိုမယ်ဆိုလို့ စောင့်နေတာပါ´´

``ပေး ဆရာမ´´

``ဟင် ဘာပေးရမှာလဲ´´

ကိုထွေးစကားကြောင့် ဆရာမလေး ကြောင်အမ်းအမ်းလေးဖြစ်သွားသည်။ 

``ကိုထွေးက ဆရာမအဝတ်အိပ်တွေကို သယ်ဖို့တောင်းတာပါ သူကဒီလိုပဲ ဆရာမရဲ့ ကူညီချင်စိတ်တအားရှိတာ´´ 

ကြားမှ ငသော်ပြောစကားကြောင့် ဆရာမလေးပြန်ပြုံးသွားသည်။ ကိုထွေးက သူကူညီချင်တာပဲသိတာ ကိုယ်ပြောလိုက်တဲ့စကားကစေတနာပါပေမယ့် နားထောင်ရသူအဖို့ကတော့ ကျောချမ်းစရာ ဒါကြောင့် ငသော်မှ ကြားဝင်ပြောလိုက်ခြင်းလည်းဖြစ်သည်။ကိုထွေးအဖြစ်ကို ဖိုးမောင်ကတော့ လှည်းနားကနေလှမ်းကြည့်ပြီး ပြုံးစိစိနဲ့

``ဒီအဝတ်ထုပ်ကလွဲလို့ ကျန်တာသယ်လိုက်လေ´´

ဆရာမစကားအသံပင်မဆုံးသေး အဝတ်ထုပ်တွေအကုန်လုံး လှည်းပေါ်အကုန်ရောက်ကုန်သည်။

``ရှင်တို့တွေ သယ်တာမြန်လိုက်တာ ´´

ဖိုးမောင်နှင့်ငသော် ကိုထွေးကိုကြည့်ပြီး အံ့သြမိတာတော့အမှန် ကိုထွေးကိုယ်တိုင်ကလည်း မိမိကိုမိမိအံ့သြလို့မဆုံး ခြေတွေလက်တွေပေါ့ပြီး အလုပ်တွေ လုပ်ကောင်းနေသလို ဆရာမလေးကိုမြင်ပြီးကတည်းက စိတ်တွေပေါ့ပါးနေတာ

 ``ဆရာမလေး လှည်းပေါ်တတ်လေ သွားကြမယ်´´ငသော်စကားကြောင့် ဆရာမလေးလည်း လှည်းပေါ်သို့တတ်ထိုင်လိုက်လေတော့သည်။

``ဆရာမလေးက ဘယ်နယ်ကလဲ ဘယ်မှာနေတာလဲ အဖေနဲ့အမေကော နေကောင်းလား အသက်ကကော ဘယ်လောက်လဲဟင်´´

``ဟိုလေ ကျမက ဘာကိုအရင်စဖြေရမှာလဲ´´

ဒီကောင် ခက်ချေပြီ မေးရင်လည်း တစ်ခုချင်းစီမေးပါလား ဖိုးမောင်လည်း အကြံတစ်ခုထုတ်လိုက်ပြီး 

``ဟဲ့ နွား သွားပါဟ´´

နွားကိုကြိမ်တို့သလိုနှင့် ကိုထွေးခါးကို နောက်ပြန်ထိုးလိုက်မှ မေးတာရပ်သွားတာ ဒါတောင် ပြုံးပြုံးကြီးလုပ်ပြလိုက်သေးသည်။

``ဟိုရောက်မှ မေးမယ်နော် ခုမေးတာများသွားတော့ စိတ်မဆိုးနဲ့နော်´´ 

``ရပါတယ် မေးပါ စိတ်မဆိုးပါဘူး´´

`` ဂလုတ် ဂလုတ်´´

 လှည်းဘီးက ကျောက်ခဲကိုနင်းမိပြီး အပေါ်ကိုနည်းနည်းမြှောက်တတ်သွားတာ ဆရာမလေးပါးစပ်မှလည်း

``အားးးးကျွတ် ကျွတ်´´

ဆရာမလေးမျက်နှာ မအီမသာနဲ့ တော်တော်နာသွားပုံရသည်။

``ဆရာမလေး ဒါလေးခင်းထိုင်လိုက် မနာတော့ဘူး´´

သေချာခေါက်ပြီး ဆရာမလေးထိုင်ဖို့ ကိုထွေးလုပ်ပေးတာကိုကြည့်ပြီး ဖိုးမောင်နှင့်ငသော်မျက်လုံးတွေပြူးကုန်သည်။ တခြားတော့မဟုတ် မိမိတို့ချမ်းမှာစိုးလို့ ဦးလေးဘမောင်ဝတ်ထားသော အနွေးအင်ကျီနှင့် ခေါင်းစွပ်တို့ကို လောကွတ်လုပ်၍ ထိုင်ဖို့ခင်းပေးလိုက်သောကြောင့်ဖြစ်သည်။

ပြောသော်လည်းနောက်ကျနေပြီဖြစ်သောကြောင့် အသာငြိမ်နေလိုက်သည် ကိုထွေးကတော့ အပြုံးမပျက်

``ဖိုးမောင် တို့လာတဲ့လမ်းကမသွားနဲ့ လမ်းကြမ်းတယ် လမ်းကောင်းတဲ့လမ်းက သွားရအောင် လမ်းကြမ်းရင် ဆရာမလေး မစီးနိုင်မှာစိုးရတယ်´´

``အေး အေး ´´

တခြားလမ်းဖြင့် မောင်းလာရာ ဘေးပတ်ဝန်းကျင်ကိုငေးမောကြေည့်ရင်း 

``ဒီနေရာလေးက သာယာတယ်နော်´´

``ဟုတ်တယ် ဆရာမလေး ကျွန်တော်တို့ဆီက သာယာသလို ရွာသူ/သား တွေကလည်းသဘောကောင်းကြတယ် ရွာရောက်ရင် ဆရာမနားလည်သွားမှာပါ´´

ဖိုးမောင်စကားကြောင့် ဆရာမလေးမျက်နှာပြုံးပြီး

``ကိုဖိုးမောင်ပြောတာတော့ လက်ခံပါတယ် ရွာတောင်မရောက်သေးဘူး ရှင်တို့အားလုံးရဲ့ ဖြူစင်မှုဧည့်ဝတ်ကျေပွန်မှုတွေက ကျမစိတ်ကို ချမ်းမြေ့စေပါတယ်´´

ဆရာမလေးစကားကြောင့် အားလုံးစိတ်ထဲဝမ်းသာသွားမိသည် ပထမထင်ထားတုန်းက ဆရာမလေးကမိန်းမသားဆိုတော့ မာနကြီးမယ်ထင်ထားတာ ခုထင်တာနဲ့လက်ရှိကြုံတွေ့နေရတာတွေက တခြားစီ

``ဆရာမလေး ´´

``ပြောလေ ကိုငသော်´´

``အမှန်အတိုင်းပြောရရင် ကျွန်တော်တို့ သုံးယောက်က စာသိပ်မတတ်ကြဘူး သေစာရှင်စာလောက်ပဲဖတ်တတ်တာ ဟိုရောက်ရင် ထပ်ပြီးသင်ပေးပါအုံးနော်´´

``သင်ပေးမှာပေါ့´´

ပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင်စကားတွေပြောလာရင်း ရွှေကျွန်းတောနားသို့ ရောက်လာသည်။တနေရာအရောက် ဆရာမလေး ခဏနားချင်သည်ပြော၍ လှည်းဖြုတ်ပြီး ခဏနားလိုက်သည် ပြီးတော့ သူငယ်ချင်းသုံးယောက် ဟိုဘက်နားသွားပြီး ထိုင်နေစဉ်

``ဖိုးမောင်နဲ့ ကိုထွေး တို့လာတုန်းက ဒီမှာ လူတွေမရှိပါဘူး ခု သွားလာနေကြတာများသားပဲ´´

ငသော်ပြောမှ ဖိုးမောင်နဲ့ကိုထွေးကြည့်လိုက်ရာ လူတွေသွားလာနေကြတာ များသားပဲ 

``ဟိုမှာ အဘိုးစိန်ပါလား´´

``အဘိုး ဘယ်သွားမလို့လဲ´´

``ဟေ လူလေးတို့ပါလား ဘယ်သွားကြမလို့လဲ´´

``ဆရာမလေး သွားကြိုတာအဘ´´

``သြော် အေးအေး အဘသွားလိုက်အုံးမယ်´´

``ဟုတ် အဘ´´

တရွေ့ရွေ့နဲ့ ထွက်ခွာသွားသော အဘိုးစိန်ကိုကြည့်ပြီး အားလုံးငေးမောနေချိန်

``ကိုထွေး´´

ငသော်နှင့် ဖိုးမောင်တို့ကို ပြိုင်တူခေါ်လိုက်ပြီး အသံခပ်တိုးတိုးဖြင့်

 ``အဘစိန်က သေတာကြာပြီလေ´´

``ဒါ ဒါ ဒါဆို ငါတို့တွေ ဘာလို့တွေ့နေတာလဲ ´´

``ကိုဖိုးမောင် သွားကြမယ်လေ´´

ဆရာမလေးအသံကြောင့် ဖိုးမောင်တို့ ပြောလတ်စစကားရပ်သွားပြီး 

``ဟုတ် ဆရာမလေး´´

နွားများပြန်တပ်ပြီး ရွာသို့ ထွက်လာကြရာလမ်းတစ်လျှောက် အတွေးကိုယ်စီဖြင့် စကားသိပ်မပြောဖြစ်တော့ပေ

ရွာနားရောက်ခါနီးလေ တစ်ယောက်ယောက်က နောက်ကဆွဲထားသလိုမျိုး သုံးယောက်စလုံး ခံစားနေကြသည်။ တဖြည်းဖြည်းနီးလာလေ ပိုပူလာလေဖြစ်နေပြီး ဟိုလှုပ်ဒီလှုပ် လှုပ်နေရာ

``ကိုဖိုးမောင်တို့ ဘာဖြစ်နေတာလဲ ´´

ဆရာမလေးစကားကြောင့် ငသော်က

``ဆရာမလေး ဒီလမ်းကသွားလိုက်ပါ ၂မိနစ်လောက်ဆို ရွာရောက်ပါပြီ ကျွန်တော်တို့တွေလှည်းက ရွာထဲဝင်လို့မရဘူး နောက်ကနေဝင်မှရတာ´´

``သြော် ဟုတ်ကဲ့ ရပါတယ် ဒါဆို ကျမသွားတော့မယ် မနက်ဖြန် လာခဲ့အုံးလေ ရှင်တို့နဲ့ သူငယ်ချင်းဖြစ်ပြီဆိုတော့ စကားပြောလို့ရတာပေါ့´´

လှည်းပေါ်က ဆင်းပြီး လမ်းလျှောက်သွားသော ဆရာမလေးကိုကြည့်ပြီး 

``ဆရာမလေး ကျွန်တော်တို့ကို စာဆက်ပြီးသင်ပေးအုံးနော်´´

``ဟုတ်ကဲ့ သင်ပေးပါ့မယ်´´

ဆရာမလေးကျောပြင်ကိုငေးကြည့်ရင်း သုံးယောက်စလုံး

ပါးပြင်မှာ မျက်ရည်စတွေနှင့်

*******************

``ဟာ ဟိုမှာ ဆရာမလေးပါလား´´

တရွာလုံး ဝမ်းသာအားရဖြစ်ပြီး အားလုံးပျော်ရွှင်နေကြသည်။ ဦးဘမောင်မှ 

``ဆရာမလေးကို လာကြိုတာ မတွေ့လို့စိတ်ပူနေတာ´´

``ရှင်´´

အံ့သြသွားရသူက ဆရာမလေးကိုယ်တိုင်

``ပြန်ပြောပါအုံး ကျမကိုလာကြိုတဲ့သူတွေက ကျမကိုမတွေ့လို့ ဟုတ်လား´´

``ဟုတ်တယ်ဆရာမလေး လာကြိုတဲ့သူတွေက ဟိုရောက်တော့ ဆရာမလေးကို မတွေ့လို့စိတ်ပူပြီး ဟိုလိုက်ရှာ ဒီလိုက်ရှာနဲ့ ဒီပြန်ရောက်လာတာ အားလုံးကလည်းစိတ်ပူနေတာ ရဲကိုတိုင်ပြီး လိုက်ရှာမလို့တောင်လုပ်နေတာ ဒါနဲ့ ဆရာမလေး ဘယ်လိုလုပ်ရောက်လာတာလဲ ဘယ်သူတွေလိုက်ပို့တာလဲ ဆရာမလေး´´

``ဦးလေးတို့လွှတ်လိုက်တဲ့ ဖိုးမောင် ငသော် ကိုထွေးတို့ လာကြိုတာလေ ရွာထဲလှည်းမဝင်ရလို့ဆိုပြီး ကျန်နေခဲ့တာ´´

ဆရာမလေးစကားကြောင့် အားလုံးမျက်နှာတွေပျက်ကုန်သည်။

``ဦးလေး ဘာဖြစ်လို့လဲ ´´

``ဆရာမလေးသိအောင်ပြောပြရရင် ဆရာမလေးကိုကြိုဖို့ သူတို့ကိုလွှတ်လိုက်တာပါ ရထားလမ်းကူးတာ လှည်းနဲ့ရထားတိုက်မိလို့ ပွဲချင်းပြီး သေကုန်ကြတာ အဲဒါနဲ့ နောက်တစ်ဖွဲ့ ထပ်လွှတ်လိုက်တာ´´

``ရှင် ဟုတ်လို့လား ဦးလေးရယ် လမ်းမှာတစ်လျှောက်လုံး သမီးကို စောင့်ရှောက်လာတာ ´´

``ဆရာမလေး မယုံရင် ဒီမှာ လာကြည့်ပါ သူတို့အလောင်းတွေ ဒီကိုသယ်လာကြတာပါ´´

ဆရာမလေးလည်း အံ့သြပြီး လွှမ်းထားသောစောင်များကိုဖယ်လိုက်ရာ

``ဒါက ကိုဖိုးမောင် ဒါက ကိုငသော် ဒါက ကိုထွေး´´

ဆရာမလေးရဲ့ တစ်ယောက်ချင်းစီကိုကြည့်ပြီး နာမည်နဲ့ပြောလိုက်တာကြောင့် ဦးဘမောင်တို့လည်း မျက်ရည်တွေ တဖြိုင်ဖြိုင်ကျလို့

**********************

``ဖိုးမောင် ငသော် ကိုထွေး မင်းတို့တွေ တာဝန်ကျေကြပါတယ်ကွာ တို့ရွာရဲ့ ဆရာမလေးကို မင်းတို့ စောင့်ရှောက်ပြီး ရွာရောက်အောင်လိုက်ပို့ခဲ့တာ တရွာလုံးကိုယ်စား ကျေးဇူးတင်ပါတယ်ကွာ´´

ဦးဘမောင်ပြောလိုက်သောစကားကြောင့် ရွာသူရွာသားတွေလည်း ဝမ်းနည်းပြီး စိတ်မကောင်းဖြစ်မိကာ``မင်းတို့ကို ကုသိုလ်ကောင်းမှုပြုပြီး အမျှဝေပေးပါ့မယ်´´

ဆရာမလေးမှာလည်း ``ရှင်တို့တွေကို ကျမတစ်သက်မမေ့ပါဘူး ပြီးတော့´´စကားစကိုဆက်၍မပြောနိုင် ရင်ထဲမှာဆို့နစ်သွားပြီး ``ရှင်တို့ကို တကယ်ကျေးဇူးတင်ပါတယ် စာလည်း သင်ပေးချင်ပါတယ် နောက်ဘဝတွေများ ဆုံတွေ့ခွင့်ရရင် ဒီလိုအဖြစ်ဆိုးမျိုးတွေနဲ့ မကြုံတွေ့ပါစေနဲ့လို့ ကျမဆုတောင်းပေးလိုက်ပါတယ် ကိုဖိုးမောင် ကိုငသော် ကိုထွေးတို့ရယ်´´

ပြီးပါပြီ

Credit to owner!